Zincir kurallarını değiştirmek yada zincire yeni bir kural eklemek için iptables komutu kullanılır. Örneğin iptables –A zincire yeni kural eklerken, iptables –D komutu zincirden kural siler. Bir kuralı değiştirmek için iptables –R komutu kullanılır. Iptables komut listesi aşağıdaki tabloda verilmiştir.
IPTABLES SEÇENEKLERİ
Iptables ile birlikte birçok değişik seçenek gelir. Örneğin, TCP –syn seçeneği SYN paketlerini kontrol eder. ICMP –icmp-type seçeneğini ping işlemlerinde kullanılan ICMP paketlerini belirlemede kullanılır. –limit seçeneğini ile tanımlanan zaman içerisinde aynı paketlere limit koyabilirsiniz.
Aşağıdaki örnekte kaynak adresi 192.168.184.128 gelen tüm paketler –j ACCEPT hedefi kullanılarak kabul edilecektir.
#iptables –A INPUT –s 192.168.184.128 –j ACCEPT
PAKETLERİN KABULÜ ve REDEDİLMESİ (ACCEPT&DROP)
Iptables içerisinde iki adet geçerli hedef vardır. DROP ve ACCEPT. Diğer hedefler, REJECT gibi, kullanıcı tanımlı olabilirler. Zincirleri yönetmek için iptables içerisinde iki adet özel hedef bulunur, RETURN ve QUEUE. RETURN zincirin sonuna gelindiğini belirler ve başlağı zincirin başına döner. QUEUE ise paketleri kullanıcı alanına gönderir. Aşağıdaki örnekte www.btjunkie.org kaynak adresli tüm paketlerin red edilme örneği verilmiştir.
#iptables -A INPUT –s www.btjunkie.org –j DROP
Bir kuralın ters çalışması için ! işareti kullanılır. Örneğin, belirlenen bir IP dışında, gelen tüm paketleri kabul etmek için –s anahtarından önce ! işareti kullanılır. Aşağıdaki örnekte 192.168.184.128 adresi haricindeki tüm adreslerden gelen paketler kabul edilemektedir.
#iptables -A INPUT –j ACCEPT ! –s 192.168.184.128
Herhangi bir adresi DNS adı yada IP adresini kullanarak belirleyebilirsiniz. IP adres aralığı için ağ IP sayısını ve ağ IP maskesi kullanılır. IP maskesi, ip adresi olabileceği gibi, IP maskesini tamamlayan bit sayısı da olabilir. Örneğin192.168.0 ağında bulunan tüm adresler 192.168.0.0/255.255.255.0 yada 192.168.0.0/24 olarak tanımlanabilir. Herhangi bir adres belirtmek için ise 0.0.0.0/0.0.0.0 yada 0/0 kullanır. Geçerli olarak eğer –s ve –d anahtarları kullanılmamış ise yazılan kural tüm adresler için geçerli olacaktır. Aşağıdaki örnekte 192.168.0.0 adresinden gelip, ağımızda herhangi bir adrese giden paketlerin kabülü gösterilmektedir.
#iptables –A INPUT –s 192.168.0.0/24 –j ACCEPT
Iptables kuralları genelde diğer ağlara bağlı ağ birimlerine uygulanır. Internete direkt bağlı olan sistemlerde genelde iki ağ birimi bulunur, eth0 ve lo(lopback). Modem kullanılarak yapılan bağlantılarda arayüz ppp0 olarak adlandırılır. Iptables kurallarında –i anahtarını kullanarak sadece INPUT ve FORWARD zincirlerinde kural atanacak ağ birimi belirtilir. Dışarıya giden trafik için –o anahtarı OUTPUT ve FORWARD zincirleri ile kullanılır. Daha sonra gelen ve giden paketler için belirlen ağ birimine kurallar tanımlanır.
#iptables –A INPUT –j DROP –i eth0 –s 192.168.0.45
#iptables –A INPUT –j ACCEPT –i lo
KULLANICI TANIMLI ZİNCİRLER(CHAINS)
Iptables, FORWARD ve INPUT zinciri içerisindeki kuralları ayrı ayrı değerlendirir. Biraz daha açarsak, eğer belirli bir adresten gelen tüm paketleri engellemek isteniyor ise, hem FORWARD hem de INPUT zincirleri içerisinde bu kurallar tanımlanmalıdır.
#iptables –A INPUT –j DROP –i eth0 –s 192.168.0.45
#iptables –A FORWARD –j DROP –i eth0 –s 192.168.0.45
Bu tür durumlarda kuralların tekrar tekrar yazılmaması için kullanıcı tanımlı zincirler oluşturulur. Oluşturulan kullanıcı tanımlı zincirler içerisine yazılan kuralları daha sonra gerekli zincir içerisine dahil edilerek çalıştırılır.
#iptables –N gelen_paketler
#iptables –A gelen_paketler –j DROP –i eth0 –s 192.168.0.45
#iptables –A gelen_paketler –j ACCEPT –i lo
#iptables –A FORWARD –J gelen_paketler
#iptables –A INPUT –j gelen_paketler
ICMP PAKETLERİ
Güvenlik duvarları üzerinde genelde sistem yöneticileri ICMP(Internet Control Message Protocol) paketleri engellerler. Ancak sistemlerimiz üzerinde, ping,traceroute gibi işlemler için bazı ICMP paketlerine izin vermemiz gerekir. Eğer gerekli ICMP paketlerine izin verilmez ise DNS sorgulama işlemlerinde problemler yaşanır. Iptables üzerinde –icmp-type opsiyonu kullanarak, bu paketlere izin verebilirsiniz. Aşağıdaki örneklerde 0,8 ve 3 numaralı echo-reply,echo-request ve destination-unreachable mesajlarına nasıl izin verileceği gösterilmektedir.
iptables -A INPUT -j ACCEPT -p icmp -i eth0 –icmp-type echo-reply -d 192.168.184.128
iptables -A INPUT -j ACCEPT -p icmp -i eth0 –icmp-type echo-request -d 192.168.184.128
iptables -A INPUT -j ACCEPT -p icmp -i eth0 –icmp-type destination-unreachable -d 192.168.184.128
Bu işlemler sonra komut satırına iptables –L –n yazdığınızda karşınıza aşağıdaki kurallar listesi gelecektir.
ACCEPT icmp — 0.0.0.0/0 192.168.184.128 icmp type 0
ACCEPT icmp — 0.0.0.0/0 192.168.184.128 icmp type 8
ACCEPT icmp — 0.0.0.0/0 192.168.184.128 icmp type 3
Ping-of-death türü saldırılardan korunmak için ping işlemlerinin dikkatli bir şekilde yapılandırılması gerekir. Bunun birkaç değişik yolu vardır. Bunlardan ilki tüm ping fragmanları reddetmektir. Ping paketleri genelde çok küçük paketlerden oluşur. Ping-of-death saldırılarından korunmak için ise içinde fragment bulunan tüm paketleri –f anahtarı ile iptables üzerinde engellenir.
#iptables –A INPUT –p icmp –j DROP –f
Diğer bir yolda gelen ping paketlerinin sayısını limitlemektir.
#iptables -A FORWARD -p icmp –icmp-type echo-request -m limit –limit 1/s -j ACCEPT
Port Erişimi Kontrolü
Eğer sisteminiz internet üzerinden web yada ftp sunucusu görevini yapıyorsa iptables kullanarak erişimi kontrol edebilirsiniz. –sport ve –dport opsiyonları kullanarak istenilen servis portlarını belirtebilir ve erişim izni verebilirsiniz. Iptables ayrıca port numaraları yerine, servislerin kullandığı isimler ile de kural yazmanıza olanak sağlar. Servislerin adlarını ve port numaralarını /etc/services dosyasında bulabilirsiniz. Aşağıdaki örnekte 192.168.1.61 adresinde bulunan sunucuya gelen www isteklerine nasıl izin verileceği gösterilmiştir.
#iptables –A INPUT –d 192.168.1.61 –dport –j ACCEPT
Iptables üzerinde port referanslarını kullanarak da belirli portları koruma altına alabilir yada tamamen yasaklayabilirsiniz. Güvensiz bir bağlantı olan ve 23 nolu portu kullananTelnet buna örnek gösterilebilir. NFS işlemleriniz koruma altına almak için ise portmapper için kullanan 111 nolu porta erişimi engelleyebilirsiniz.
#Dışarıdan gelen portmapper isteklerini engelle
iptables –A arriving –j DROP –p tcp –i et0 –dport 111
#Dışarıdan gelen telnet istemlerini engelle
iptables –A arriving –j DROP –p tcp –i eth0 –dport telnet
Aşağıdaki sistem tarafından kullanılan bazı servislerin port numaraları ve iptables port etiketleri verilmiştir.
PAKET DURUMLARI: BAĞLANTI İZLEME
Bağlantı izleme yani connection tracking, bağlantı ile ilgili kaynak, hedef ve port bilgilerini izler. Bu izlemenin en büyük faydası hangi paketin hangi tamamlanmış yada ilgili bağlantıya ait olduğunu belirler. Bağlantıları izlemek için önce –m state modülü kullanılır. Daha sonra –state anahtarı kullanılır.
Eğer bir güvenlik duvarı yapılandırıyorsanız, dış dünyadan gelen tüm paketleri engellemeniz gerekir. Ancak tüm paketlerin engellemesi, sizin iç ağınızda bulunan diğer istemcilerin dış dünya ile haberleşmesini engelleyecektir. Örneğin internet. Burada dikkat edilmesi gereken konu, bir saldırının nasıl gerçekleşeceğidir. Saldırgan sisteminize girmek için öncellikle yeni bir bağlantı açmak zorunda. Bu tür bağlantı paketlerinin başlıklarında(header) SYN bölümü(bit) açık ve FIN ve ACK bölümleri(bits) boştur. Bu tür paketlerin DROP edilmesi, sisteminize dışarıdan yapılacak olan her türlü bağlantıyı engellemiş olacaktır. Ancak iç ağımızdan dış dünya ile bağlantı kurmuş tüm kullanıcılarımız işlemlerini sorunsuz halde devam edebileceklerdir. Aşağıdaki örnekte eth0 arabirimimize dışardan yapılacak her türlü bağlantının nasıl engeldiği gösterilmektedir.
iptables –A INPUT –m state –state NEW –i eth0 –j DROP
! İşaretini ve ACCEPT hedefini kullanarak eth0 haricinde diğer arabirimlere gelen tüm paketleri kabul edebilirsiniz. Eğer eth0 arabirimi internete açılan arabirim ise bu kural dışarıdan gelen tüm bağlantı isteklerini engelleyecektir. Ancak iç ağınız makineniz ile bağlantı kurabileceklerdir.
iptables –A INPUT –m state –state NEW ! –i eth0 –j ACCEPT
Aşağıdaki örnekte ise, eth0 üzerinden kurulmuş bağlantılar yâda bu bağlantılar ile alakalı paketlerin geçişine izin veriyoruz.
iptables – INPUT –m state –state ESTABLISHED,RELATED –i eth0
NAT(Network Address Translation)
NAT, paketlerin sistem üzerinden geçerken hedef yada kaynaklarını değiştirmeye yarayan bir yöntemdir. Sistem üzerinden geçen paketler, eğer geçtikleri sistem üzerinde NAT uygulaması yapılırsa, kaynak yâda hedefleri değiştirilir. Bu işlem yapılırken, sistem ne tür değişikliklerin yapıldığı bilgisini tutar. Bu gelen paketlere verilen cevaplarda, paketlerin doğru adreslere gitmesine yardımcı olur.
NAT genelde tek genel IP kullanarak internet’e bağlanan sistemlerde kullanılır. IP maskeleme yöntemi ile, kaynak ve hedef adresler değiştirilerek güvenlik duvarı yada ağ geçidinden çıkan geçerek internete çıkan paketlerin güvenliği sağlanır. Ağ geçitlerinin genelde tek IP adresi bulunur. Eğer birden fazla sunucunuz ve tek IP adresiniz varsa, NAT kullanarak gerekli paketleri gerekli sunuculara yönlendirebilirsiniz.
NAT KURALLARI OLUŞTURMAK
NAT tablolarına iptables komutu ile kural eklemek için –t nat anahtarını kullanmanız gerekir. Eğer NAT tablosundaki kuralları görmek için ise –t nat –L komutu kullanılır.
Kural oluşturmak için;
#İptables –t nat
Kuralları listelemek için
#İptables –t nat –L –n
Buradaki –n anahtarı kurallardaki IP adreslerini ve port numaralarını rakamsal formatta görüntüleyecektir.
NAT HEDEF ve ZİNCİRLERİ(Target&Chains)
İki çeşit NAT yöntemi bulunur, SNAT ve DNAT. SNAT kaynak adresi, DNAT ise hedef adresin değiştirilmesinde kullanılır.
NAT tablosundan bulunan 3 adet zincir çekirdek tarafından NAT işlemleri için kullanılır. Bunlar PREROUTING, POSTROUTING ve OUTPUT. PREROUTING DNAT kuralları için kullanılır. POSTROUTING ise SNAT kuralları için geçerlidir. OUTPUT ise yerel işlemler esnasında oluşturulan paketler için DNAT kuralları için kullanılır.
IP maskeleme POSTROUTING zincirine MASQUERADE eklenerek yapılır.
#iptables –t nat –A POSTROUTING –o eth0 –j MASQUERADE
Sisteminizden çıkan paketin kaynak adresini değiştirmek için POSTROUTING kuralı ile SNAT hedefi kullanılır. SNAT hedefi için kaynak adresi belirtmek için –to-source seçeneği kullanılır.
#iptables –t nat –A POSTROUTING –o eth0 SNAT –to-source 192.168.0.2
Eğer sisteminize gelen paketin kaynak adresini değiştirmek istiyorsanız PREROUTING kurallı ile beraber DNAT ve –to-destination seçeneği kullanılır.
#iptables –t nat –A PREROUTING –i eth0 –j DNAT –to-destination 192.168.0.2
NAT tablosunu kullanarak, güvenlik duvarınız üzerinde belirli bir port’a gelen istemleri diğer bir sunucuya yönlendirebilirsiniz. Aşağıdaki örnekte 80 nolu www portuna gelen paketler, 192.168.0.4 adresinde bulunan web sunucusunu yönlendirilmektedir.
#iptables –t nat –A PREROUTING –i eth0 –dport 80 –j DNAT –to-destination 192.168.0.4
NAT Yönlendirmesi(NAT Redirection) – Görünmez Vekil Sunucular
(Transparent Proxies)
NAT tablolarını kullanıcıya tamamen görünmez her türlü paket yönlendirmesi yapabilirsiniz. Paket yönlendirmeleri REDIRECT kullanılarak yapılır. Görünmez vekil sunucular sayesinde, alınan paketlerin tümü vekil sunuculara yönlendirilirler. Örneğin 80 nolu www portuna gelen tüm paketler Squid vekil sunucusunun geçerli olarak çalıştığı 3128 nolu porta yönlendirilebilir.
#iptables –t nat –A PREROUTING –i eth1 –dport 80 –j REDIRECT –to-port 3128
Kaynaklar
McGrawHill – Fedora Core 7 and Red Hat Enterprise Linux – Richard PETERSON
www.redhat.com
McGrawHill – Fedora Core 7 and Red Hat Enterprise Linux – Richard PETERSON
Erdal YAZICIOĞLU